วันจันทร์ที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

ความทรงจำเมื่อไม่นาน

ผู้ประสบภัยหญิง หมู่บ้านร่มไทร ต.ทัพเสด็จ อ.ตาพระยา จ.สระแก้ว
เหยียบกับระเบิด ขณะออกไปเก็บหาของป่า


ผู้ประสบภัยอีกรายของหมู่บ้านร่มไทร ต.ทัพเสด็จ
อ.ตาพระยา จ.สระแก้ว



ตัวดิฉันเองพึ่งมีโอกาสเดินทางไปราชการการ และมีเวลาได้พบปะสนทนาประชาชนชาวบ้านที่อาศัยอยู่ตามบริเวณตามแนวตะเข็บชายแดนไทย - กัมพูชา ประมาณปลายเดือนเมษายน 
จุดประสงค์การเดินทางไปราชการครั้งนี้ก็เพื่อ ติดตามการทำงานของหน่วยทหารในพื้นที่ ว่าได้ไปให้ความรู้เกี่ยวกับวัตถุระเบิดกับชาวบ้านอย่างไร ในขณะเดียวกันก็ถือโอกาสประเมินผลกับชาวบ้านว่าพ่อแม่พี่น้องเข้าใจถึงภัยใกล้ตัวที่เกิดกับชุมชน และตัวเองมากแค่ไหน

หนึ่งในหมู่บ้านที่ดิฉันเดินทางไปคือ บ้านร่มไทร  ต.ทัพเสด็จ อ.ตาพระยา จ.สระแก้ว ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกร และรับจ้างทั่วไป ถือว่าเป็นหมู่บ้านยากจน เมื่อสิ้นสุดฤดูกาลทำไร่ทำนา จึงออกหาของป่าไปขายเป็นรายได้ส่วนหนึ่งเพื่อเลี้ยงครอบครัว

จากข้อมูลของทางราชการ : และจากการสืบสภาพข้อมูล เดิมเคยมีการทำสงครามระหว่างประเทศเพื่อนบ้าน รวมทั้งการต่อสู้เนื่องจากความขัดแย้งภายในเราเองระหว่างรัฐบาลกับพรรคคอมมิวนิสต์ ซึ่งภายหลังได้ทิ้งทุ่นระเบิดและสรรพวุธที่ยังไม่ระเบิดไว้เป็นจำนวนมากในพื้นที่ ทำให้เกิดความเดือดร้อนและเป็นอันตรายแก่ประชาชนในท้องถิ่นเป็นอย่างมาก

นับจากวันที่ที่หน่วยทหาร ได้เข้าไปให้ความรู้เรื่องอันตรายของวัตถุระเบิดกับประชาชนใน หมู่บ้านร่มไทร ต.ทัพเสด็จ อ.ตาพระยา จ.สระแก้ว ได้ไม่ถึงสองเดือน ได้เกิดเหตุการณ์ขึ้นอีก คราวนี้เป็นหญิงชาวบ้านสามคนเข้าไปหาของป่าในพื้นที่ที่ทหารได้ทำการติดป้ายแจ้งเตือนว่ามีวัตถุระเบิด ได้เหยียบกับระเบิดสังหารบุคคล ทำให้ได้รับบาดเจ็บ ขาซ้ายขาดเหนือตาตุ่มและสะโพก

จากเหตุการณ์ดังกล่าว : ทำให้มีผู้ประสบภัยเกิดขึ้นอีก ทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับชาวบ้านเหล่านี้เลย เป็นอุธาหรณ์สอนใจว่า ถ้าชาวบ้านไม่ตระหนักถึงภัยอันตรายถึงภัยที่เกิดขึ้น ก็จะมีผู้ได้รับบาดเจ็บจากกับระเบิดเพิ่มขึ้นอีกมิรู้จบ ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ประสบภัยรายแรกที่เกิดขึ้น ผู้เขียนหวังว่าขอให้เป็นรายสุดท้าย
ฝากความตระหนักให้ถึงพ่อ แม่ พี่ น้อง ว่า อย่าได้เข้าไปในพื้นที่ที่ทหารติดป้ายสัญญลักษณ์แจ้งเตือน เพราะเสี่ยงที่จะเกิดอันตรายมีแน่นอน



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น