ตืดๆ ตืดๆ ตืดๆ...หลังจากออกจากอุทยานแห่งชาติตาพระยาได้ไม่นานก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือของอาจารย์....ดังขึ้น
“ครับสวัสดีครับ...” เสียงอาจารย์รูปหล่อเสียงนุ่มแห่ง
ร.ร.ทหารช่างรับสายโทรศัพท์ที่เงียบไปทั้งวันเพราะกลางป่าเขาไร้คลื่นความถี่ “แหม...ปิดเครื่องทั้งวันเลยนะคะ” เสียงสุภาพสตรีตัดพ้อต่อว่าดังลอดออกมาให้พอจะได้ยินทั้งคันรถ
พวกเราก็เงียบเสียงคุยกันตามมารยาท (แต่ไม่ได้แอบฟังนะครับอาจารย์)
“อ้อ...มาราชการที่จังหวัดสระแก้วนะจ้า มันไม่มีคลื่น เพิ่งออกจากป่ามา...เนี่ยออกมาปุ๊ปคุณก็โทรมาพอดี
ไม่ได้ปิดเครื่องเลยจ้า” อาจารย์รีบตอบเหมือนจะกลัวถูกตำหนิมากไปกว่านี้
อีกสองร้อยเมตรจะออกจากอุทยานแห่งชาติ
ขณะที่อาจารย์กำลังคุยโทรศัพท์อย่างหวานแหว๋ว ทันใดนั้นเองGPSก็ได้แสดงความสามารถในการจดจำเส้นทางอย่างแม่นยำทันที
“อีกสองร้อยเมตร ให้เลี้ยวขวาคะ อีกสองร้อยเมตรให้เลี้ยวขวาคะ” เฮ้อออออออออให้มันได้อย่างนี้ซิน่า
บรรยากาศในรถเริ่มจะตรึงเครียดเพราะเสียงที่แว่วมาจากโทรศัพท์ที่กำลังหวานแหว๋วชักจะไม่หวานเสียแล้ว
“ไหนบอกมาราชการคะ มาราชการหรือมาทำอะไรกันแน่ เสียงผู้หญิงแทรกมาซะหวานเชียว
มิน่าละปิดเครื่องติดต่อไม่ได้ทั้งวัน บอกมาเดี๋ยวนี้นะ เสียงใคร”
เอาละซิทีนี้คงงานเข้าแน่ๆละครับ “โธ่....มีผู้หญิงที่ไหนกันละจ๊ะ มาราชการจริงๆ”อาจารย์
รีบอธิบายด้วยเสียงออดอ้อนๆ “ยังมาแก้ตัวอีก ได้ยินเต็มสองรูหู
คุณบอกมาเดี๋ยวนี้นะ “ เงียบ.....ไม่มีคำตอบจากอาจารย์ คงเป็นเพราะกำลังงงๆอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและนึกไม่ออกว่าภรรยาหูแว่วได้ยินเสียงผู้หญิงอะไรนั่นได้ยังไง
“อ๋อออออไม่บอกใช่ไหม งั๊นก็แค่นี้แหละ กลับมาถึงบ้านค่อยเช็คบิล”
เสียงงอนๆดังลอดออกมาพร้อมกับเสียง” ตุ๊ดๆๆๆๆ”สัญญาณโทรศัพท์ถูกตัด
พร้อมกับสีหน้ามึนงงของอาจารย์ “อีกหนึ่งร้อยเมตรให้เลี้ยวขวาคะ
อีกหนึ่งร้อยเมตรให้เลี้ยวขวาคะ” เสียงGPSดังเตือนอีกครั้ง
ทำลายบรรยากาศอันเงียบงันภายในรถลงทันที
“ ปั๊ดโธ๊...ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆนึกออกละ
ตะกี๊แฟนผมได้ยินเสียงผู้หญิงจากไหน เขาไม่ได้หูฝาด แต่เป็นเสียงจากไอ้เจ้า GPSนี่เอง” เสียงอาจารย์พูดเมื่อถึงบางอ้อ “GPSของหัวหน้าทำผมเสียแล้ว ..เฮ้อ หัวหน้าครับ
ตั้งให้มันเป็นเสียงผู้ชายได้ไหมครับ หรือเสียงคนแก่อะไรก็ได้ ไม่ต้องเอาหวาน แบบนี้ผมกลับถึงบ้านคงมีหวังตายแน่ๆ”เสียงอาจารย์บ่นพึมพรำๆอย่างน่าเห็นใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น